رهبران ضلالت (قرآن)در این مقاله آیات مرتبط با رهبران ضلالت معرفی می‌شوند. ۱ - عدم اطاعت از رهبران ضلالتلزوم اجتناب از عبادت طاغوت و اطاعت از سردمداران ضلالت: «وَ الَّذِينَ اجْتَنَبُوا الطَّاغُوتَ أَنْ يَعْبُدُوها ...؛و كسانى كه از عبادت طاغوت دورى كردند....» «طاغوت» كسى است كه به عبادت غير خدا فرا بخواند. ۱.۱ - اثر اجتناب از اطاعتپرهيز از اطاعت سردمداران ضلالت، موجب دريافت بشارت الهی: «وَ الَّذِينَ اجْتَنَبُوا الطَّاغُوتَ أَنْ يَعْبُدُوها وَ أَنابُوا إِلَى اللَّهِ لَهُمُ الْبُشْرى فَبَشِّرْ عِبادِ؛و كسانى كه از عبادت طاغوت دورى كردند و به سوى خداوند بازگشتند، بشارت از آنِ آنهاست؛ پس بندگان مرا بشارت ده.» ۲ - تساوی گمراه‌شدگان و گمراهکنندگانتساوى پيروان گمراه شده و سران گمراه کننده، در استحقاق عذاب: «قالَ ادْخُلُوا فِي أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِكُمْ مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ فِي النَّارِ كُلَّما دَخَلَتْ أُمَّةٌ لَعَنَتْ أُخْتَها حَتَّى إِذَا ادَّارَكُوا فِيها جَمِيعاً قالَتْ أُخْراهُمْ لِأُولاهُمْ رَبَّنا هؤُلاءِ أَضَلُّونا فَآتِهِمْ عَذاباً ضِعْفاً مِنَ النَّارِ قالَ لِكُلٍّ ضِعْفٌ وَ لكِنْ لا تَعْلَمُونَ • وَ قالَتْ أُولاهُمْ لِأُخْراهُمْ فَما كانَ لَكُمْ عَلَيْنا مِنْ فَضْلٍ فَذُوقُوا الْعَذابَ بِما كُنْتُمْ تَكْسِبُونَ؛(خداوند به آنها) مى‌گويد: در صف اقوام گمراهى از جنّ و انس كه پيش از شما بودند در آتش وارد شويد! هر زمان كه گروهى وارد مى‌شوند، گروه همسان خود را لعن مى‌كنند؛ تا همگى با ذلّت در آن قرار گيرند، در اين هنگام، گروه پيروان درباره پيشوايان خود مى‌گويند: پروردگارا! اينها بودند كه ما را گمراه ساختند؛ پس كيفر آنها را از آتش دو برابر كن. (كيفرى براى گمراهيشان، و كيفرى به خاطر گمراه ساختن ما.) مى‌فرمايد: براى هر كدام از شما دو عذاب است؛ ولى نمى‌دانيد. و پيشوايان آنها به پيروان خود مى‌گويند: «شما برترى بر ما نداشتيد؛ پس بچشيد عذاب الهى را در برابر آنچه انجام مى‌داديد!» ۳ - تقاضای عذاب مضاعف رهبران ضلالتتقاضاى عذاب مضاعف از سوى دوزخیان پيرو، براى رهبران گمراه كننده خود: «قالَ ادْخُلُوا فِي أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِكُمْ مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ فِي النَّارِ كُلَّما دَخَلَتْ أُمَّةٌ لَعَنَتْ أُخْتَها حَتَّى إِذَا ادَّارَكُوا فِيها جَمِيعاً قالَتْ أُخْراهُمْ لِأُولاهُمْ رَبَّنا هؤُلاءِ أَضَلُّونا فَآتِهِمْ عَذاباً ضِعْفاً مِنَ النَّارِ قالَ لِكُلٍّ ضِعْفٌ وَ لكِنْ لا تَعْلَمُونَ؛(خداوند به آنها) مى‌گويد: در صف اقوام گمراهى از جنّ و انس كه پيش از شما بودند در آتش وارد شويد! هر زمان كه گروهى وارد مى‌شوند، گروه همسان خود را لعن مى‌كنند؛ تا همگى با ذلّت در آن قرار گيرند، در اين هنگام، گروه پيروان درباره پيشوايان خود مى‌گويند: پروردگارا! اينها بودند كه ما را گمراه ساختند؛ پس كيفر آنها را از آتش دو برابر كن. (كيفرى براى گمراهيشان، و كيفرى به خاطر گمراه ساختن ما.) مى‌فرمايد: براى هر كدام از شما دو عذاب است؛ ولى نمى‌دانيد. ۴ - ورود رهبران ضلالت به دوزخورود رهبران گمراه‌گر به دوزخ، قبل از پيروان‌شان: «قالَ ادْخُلُوا فِي أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِكُمْ مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ فِي النَّارِ كُلَّما دَخَلَتْ أُمَّةٌ لَعَنَتْ أُخْتَها حَتَّى إِذَا ادَّارَكُوا فِيها جَمِيعاً قالَتْ أُخْراهُمْ لِأُولاهُمْ رَبَّنا هؤُلاءِ أَضَلُّونا ...؛(خداوند به آنها) مى‌گويد: در صف اقوام گمراهى از جنّ و انس كه پيش از شما بودند در آتش وارد شويد! هر زمان كه گروهى وارد مى‌شوند، گروه همسان خود را لعن مى‌كنند؛ تا همگى با ذلّت در آن قرار گيرند، در اين هنگام، گروه پيروان درباره پيشوايان خود مى‌گويند: پروردگارا! اينها بودند كه ما را گمراه ساختند....» ۵ - ادعای دوزخیان علیه رهبران ضلالتاغواگرى سران کفر و واداشتن ديگران به ضلالت، ادعاى دوزخیان پيرو، عليه رهبران خويش، در پيشگاه خداوند: «قالَ ادْخُلُوا فِي أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِكُمْ مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ فِي النَّارِ كُلَّما دَخَلَتْ أُمَّةٌ لَعَنَتْ أُخْتَها حَتَّى إِذَا ادَّارَكُوا فِيها جَمِيعاً قالَتْ أُخْراهُمْ لِأُولاهُمْ رَبَّنا هؤُلاءِ أَضَلُّونا ...؛(خداوند به آنها) مى‌گويد: در صف اقوام گمراهى از جنّ و انس كه پيش از شما بودند در آتش وارد شويد! هر زمان كه گروهى وارد مى‌شوند، گروه همسان خود را لعن مى‌كنند؛ تا همگى با ذلّت در آن قرار گيرند، در اين هنگام، گروه پيروان درباره پيشوايان خود مى‌گويند: پروردگارا! اينها بودند كه ما را گمراه ساختند....» ۶ - لعن رهبران ضلالترهبران ضلالت، مورد لعن و نفرين پيروان خود، در قیامت: «قالَ ادْخُلُوا فِي أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِكُمْ مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ فِي النَّارِ كُلَّما دَخَلَتْ أُمَّةٌ لَعَنَتْ أُخْتَها حَتَّى إِذَا ادَّارَكُوا فِيها جَمِيعاً قالَتْ أُخْراهُمْ لِأُولاهُمْ رَبَّنا هؤُلاءِ أَضَلُّونا ...؛(خداوند به آنها) مى‌گويد: در صف اقوام گمراهى از جنّ و انس كه پيش از شما بودند در آتش وارد شويد! هر زمان كه گروهى وارد مى‌شوند، گروه همسان خود را لعن مى‌كنند؛ تا همگى با ذلّت در آن قرار گيرند، در اين هنگام، گروه پيروان درباره پيشوايان خود مى‌گويند: پروردگارا! اينها بودند كه ما را گمراه ساختند....» ۷ - پانویس۸ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۹، ص۷۲، برگرفته از مقاله «رهبران ضلالت». رده‌های این صفحه : ضلالت | موضوعات قرآنی
|